Ze zetten zich dagelijks in voor onze veiligheid, gezondheid en ons welzijn: hulpverleners. Helaas gaat dit niet altijd zonder slag of stoot en worden zij nog weleens gehinderd tijdens het uitvoeren van hun werk. De hoogste tijd dus om het belang van deze beroepsgroep te benadrukken en de lezer een inkijkje te geven in een werkdag van een hulpverlener.
Lars Lamers (35) zit sinds 2010 bij de Politie. In 2015 maakte hij de overstap naar Politie Tweestromenland. Na het vervullen van meerdere functies is Lars inmiddels ME’er en sinds maart 2022 wijkagent in Wijchen Centrum.
Een dag in het leven van een wijkagent
‘Als mijn dag start bekijk ik alle meldingen in mijn gebied en kijk ik of er nog werk voor me ligt. Ik ben verantwoordelijk voor het goed afhandelen van de situaties die hebben plaatsgevonden en blijf deze monitoren. Het is belangrijk dat ik zichtbaar ben in de buurt en dat de mensen me kennen. Als wijkagent van het centrum van Wijchen heb ik veel te maken met jeugd. We staan goed in contact met jongeren, al zien we een toename van jeugdproblematiek in het digitale domein. We zijn er dan ook op gefocust om nog meer verbinding te creëren met de jeugd. In de pauzes ga ik regelmatig naar de scholen en maak ik een praatje met de leerlingen.’
Ik help mensen met het krijgen van de juiste hulp en het weer op de rit krijgen van hun leven
Onderlinge afstemming en nazorg
‘De meldkamer stuurt me naar meldingen. Als een melding hoge prioriteit heeft, dan moet ik m’n werk loslaten en direct die kant op. Bij minder bedreigende situaties stemmen we onderling af wie naar de locatie gaat. Ik heb onder andere te maken met reanimaties, verkeersongevallen, geweldsmisdrijven, brand, inbraak, winkeldiefstal en levensbedreigende situaties. Ook ben ik verantwoordelijk voor de nazorg richting slachtoffers van een heftig incident. Enkele weken na het delict ga ik bij ze op bezoek. Soms stuur ik hen door naar Slachtofferhulp. Mensen zijn dankbaar en waarderen deze betrokkenheid. Als er iets bovengemiddeld vaak plaatsvindt, bijvoorbeeld fietsendiefstal, dan bedenk ik een plan om dit terug te dringen. We zetten dan bijvoorbeeld lokfietsen in om de dief op heterdaad te betrappen, zetten het hoger op de prioriteitenlijst en verspreiden flyers in samenwerking met de gemeente.’
Verborgen informatie zichtbaar maken geeft voldoening
‘We komen helaas veel in aanraking met agressie, ook richting de politie. Daarbij hebben we regelmatig te maken met dood en verderf in combinatie met verdriet. Ik praat daar ook niet continu over en probeer er nuchter mee om te gaan. We zijn altijd als eerste ter plaatse en krijgen veel op ons bordje. Mensen zijn gelukkig vaak blij als je arriveert, we helpen ze om uit vervelende situaties te komen. Het is altijd een uitdaging om de juiste hulp te bieden. Het mooiste van mijn werk is om achter bepaalde informatie te komen die niet zichtbaar is. Daarmee help ik mensen met het krijgen van de juiste hulp en het weer op de rit krijgen van hun leven. Ja, dat geeft me een goed gevoel.’
