Woon je in de omgeving van Horssen en moet je naar de huisarts? Grote kans dat je dan naar dokter Gerrits gaat. Al bijna 50 jaar is de naam van de familie Gerrits verbonden aan de huisartsenpraktijk. Na 34 jaar droeg Wim in 2008 de praktijk over aan zoon Wim jr. Twee jaar later sloot jongere broer Bram aan. We spraken met de drie heren over het vak van huisarts en een bijzonder familieverhaal.
BIO
Familie: Gerrits
Locatie: Horssen
Bedrijf: Huisartsenpraktijk Gerrits
Actief sinds: 1974
Dienst: Huisartsenzorg en apotheek
Horssen of Nijmegen? Horssen!
Wim Sr.: ‘Ik startte hier in 1974. In die tijd moest je nog zoeken naar een huisartsenpraktijk. Het was destijds verplicht om goodwill te betalen en het was gebruikelijk om bij de praktijk een huis kopen. Ik nam de praktijk over van Paul Heijnens. Hij was een rustige en integere man. Toen kwam ik erachteraan, ik was een heel ander type. Via de broer van Heijnens, een tandarts uit Nijmegen, kwam ik in Horssen terecht. Ik kon op dat moment ook kiezen voor een praktijk in Nijmegen, maar zat liever in Horssen. In het begin was de huisarts een autoriteit, daar werd tegenop gekeken. Daar wilde ik vanaf; ik wilde niet dat ze me “meneer de dokter” noemden. Mijn vrouw Ineke en ik vierden tijdens ons eerste jaar in Horssen carnaval met de ouderenbond. Dat was een mooie manier om te integreren.’
‘Bij sommige families en oudere mensen voelde ik een beetje vriendschap. Dat ging verder dan een arts-patiëntrelatie, ik genoot daarvan’
De broers Gerrits groeiden hier op
Wim jr.: ‘Ik moet ons pap nageven dat hij zich niet bemoeit met ons werk. Ik ben op 1 oktober 2004 begonnen, pap ging eind 2008 met pensioen. Wim sr.: ‘De samenwerking met Wim was gewoon goed, we deden elk de helft.’ Wim jr. vervolgt: ‘Als je ergens nieuw begint, dan kijken de patiënten eerst de kat uit de boom. Je moet ook een beetje geluk hebben die eerste periode. Pap kende de families van haver tot gort, dat had echt meerwaarde. En we zijn hier opgegroeid, dus bekend met het dorp.’ Bram vult aan: ‘Veel mensen vonden het leuk dat we als huisarts begonnen, en een paar mensen zullen heus wel gedacht hebben: moet dat nou? Er zijn na onze komst geen patiënten vertrokken, dat zegt wel wat.’
Tijd vrijmaken voor de patiënten
Bram: ‘Vroeger liepen we wat makkelijker bij de mensen naar binnen. Na corona is dat wel wat minder geworden. Er is steeds meer druk op de zorg en mensen zijn tegenwoordig veeleisender. Bovendien komen mensen wat beter voorbereid binnen dan vroeger. Dat vind ik overigens positief.’ Wim sr.: ‘Bij sommige families en oudere mensen voelde ik een beetje vriendschap. Dat ging verder dan een arts-patiëntrelatie, ik genoot daarvan. Het voelde heel eigen.’ Bram herkent dit: ‘De betrokkenheid is er nog steeds. We willen tijd blijven vrijmaken voor onze patiënten.’ Wim jr. vult aan: ‘Veel mensen werken tegenwoordig als huisarts, wij proberen juist een huisarts te zijn.’
De ouderwetse huisarts
Bram: ‘De band met een patiënt is zo belangrijk. Door onze werkwijze als de ouderwetse huisarts, weten we van onze patiënten wat er speelt. En we zijn in noodgevallen ook ’s avonds en in het weekend bereikbaar, we zetten de telefoon vrijwel nooit uit. Wim sr.: ‘De band met de patiënten bepaalde voor een groot deel mijn arbeidsvreugde.’ Bram: ‘Dat is nog steeds belangrijk. Onze visie is dat we de zorg leveren op de manier waarop we zelf zorg zouden willen krijgen. Dit wordt steeds moeilijker door de regeldruk, maar we zetten dit wel voort.’
Hoe zit het dan met de opvolging vanuit de familie? Wims oudste dochter Sara zit in het derde jaar Geneeskunde. En Brams kinderen Pieter en Anna willen beiden dokter worden. Kortom: ook in de verdere toekomst kunnen de Horssenaren waarschijnlijk gewoon naar dokter Gerrits!
Interview en foto: Joep Peters
