De zorgvraag wordt groter, de handen aan het bed worden minder… hoe gaan we daar straks met z’n allen mee om?
De samenleving vergrijst. Steeds meer mensen hebben een zorgvraag en die vraag zal in de komende jaren alleen maar toenemen. De handen aan het bed aan de andere kant, die zijn er steeds minder. Er is een chronisch tekort aan zorgpersoneel, dat betekent dat er steeds minder professionele zorg verleend kan worden. We ontkomen er niet aan dat we langer thuis blijven wonen. Hoe gaan we ervoor zorgen dat we dan toch de zorg krijgen die we nodig hebben als we ouder worden? Mariël Kolvenbach, bestuurder bij Zorgcentrum St. Barbara uit Dreumel, is er duidelijk over: “Zorg ervoor dat je nu al nadenkt over jouw oude dag en de zorgvraag die ook jij straks nodig zult hebben.”
In de 100 jaar dat Zorgcentrum St. Barbara nu bestaat is er veel veranderd in de maatschappij. Bejaardenhuizen zijn verpleeghuizen geworden en ook die zullen op hun beurt straks alleen maar plek kunnen geven aan de mensen die een steeds zwaardere zorgvraag hebben. Het is de hoogste tijd dat we daar met z’n allen bewust van worden en de noodzakelijke stappen gaan zetten om de zorg anders in te richten, zodat we straks ook met een kleinere groep zorgprofessionals alsnog verzekerd kunnen zijn van goede zorg.
Inzet van technologie
“We kijken steeds meer naar technologische ondersteuning bij de dagelijkse taken die we nu verrichten,” legt Mariël uit. “En er is al heel veel ontwikkeld. Zo hebben we Tessa bijvoorbeeld, een robot in de vorm van een bloempot die zo geprogrammeerd kan worden dat ze bewoners aan allerlei praktische zaken herinnert. Een ander voorbeeld is Medido, een slimme uitgifte box voor medicijnen die op de aangewezen tijd een seintje geeft en de voorgeschreven portie uitgeeft. Er zijn slimme drinkbekers, plakkers die metingen doen en aantrekhulpen voor steunkousen. Allemaal hulpmiddelen die ervoor zorgen dat je zelf of je mantelzorger taken van de professionele zorgverlener kan overnemen.”
Andere samenlevingsvormen
“Er zijn al steeds meer mensen die rond hun zestigste al gaan nadenken of het mogelijk is om samen met vrienden een pand te vinden waar ze samen kunnen wonen, zodat zorg gedeeld kan worden. Wij zijn zelf actief aan het onderzoeken of er samenlevingsconstructies werkbaar zijn waarin ouderen samen met mantelzorgers kunnen wonen, die tegen lagere woonlasten klusjes en zorgtaken op zich kunnen nemen. We kijken samen met de HAN en vrijwilligersorganisaties naar de haalbaarheid ervan. Waar het om gaat is dat we ons bewust worden van hoe de wereld er straks uitziet. En zaken anders aan te pakken. Kijk bijvoorbeeld naar een vereniging als Samenredzaamheid hier in Dreumel waar je voor een euro in de maand lid van wordt en waar de leden allerlei diensten aan elkaar aanbieden waar je gebruik van kunt maken. We kunnen er gewoonweg niet meer van uitgaan dat er straks voor iedereen voldoende professionele zorg voorhanden is.”
“Zorg ervoor dat je een kring om je heen opbouwt die er straks als je zorg nodig hebt voor je is.”
Taak voor de overheid
“Wij, als zorgorganisatie, worden er door de overheid al op aangestuurd dat we steeds minder hulp kunnen bieden. Kun je met hulp nog thuis blijven wonen, dan zal dat ook van je gevraagd worden. Wij mogen niet eens uitbreiden, al zouden we dat willen. Naar mijn mening ligt het ook bij de overheid om niet alleen ons professionals, maar ook de inwoners van Nederland ervan te laten doordringen dat we anders naar zorg moeten gaan kijken. Het is de hoogste tijd dat de ogen geopend worden en we met z’n allen gaan inzien dat het niet de overheid is die dingen voor ons op gaat lossen. We moeten het zelf doen. Samen met elkaar.”
Tekst: Chantal Fransen
