Al ruim tien jaar is Rogier van Lith werkzaam in de regio Maas en Waal. Veel mensen kennen hem als de actieve redacteur van het zakenblad IN2 Maas & Waal en de huis-aan-huis uitgave Maas & Waal4all XL. Daarom was het des te opvallender dat hij ‘ineens’ van de radar verdween. Wat is er gebeurd? We vragen het hem zelf.
We spreken Rogier in zijn smaakvolle Beuningse woning. ‘Ik raakte behoorlijk in de lappenmand’, steekt Rogier van wal. ‘In september kreeg ik twee herseninfarcten, vlak achter elkaar. Gelukkig had ik direct door wat er aan de hand was, waardoor de schade beperkt bleef. Inmiddels ben ik weer goed op de been, maar het was wel een wake-up call. Je gaat toch nadenken over ‘hoe nu verder?’ en ‘wat wel en wat niet?’. Daar heb ik tijd voor nodig en daarom heb ik besloten om een time-out te nemen. Dat is ook de reden waarom mensen mijn bijdragen de laatste maanden niet meer in de bladen zijn tegengekomen.’
Rogier vervolgt: ‘Het mooie van zo’n time-out is dat je ook gaat nadenken over alles van er in die ruim tien jaren is gebeurd. De bijzondere mensen die ik mocht ontmoeten, de vriendschappen die zijn ontstaan en de prachtige plekken die ik heb bezocht. Zelf ben ik in die jaren min of meer getransformeerd van een geboren en getogen Nijmegenaar tot een échte Maas en Waler. Zo voel ik me inmiddels in ieder geval. Ik ben verknocht geraakt aan de streek (waar mijn familie overigens vandaan komt) en de mensen hier. Ik wil hier dan ook niet meer weg; ik ben met zóveel herinneringen verbonden aan onze streek.’
“Ik ben verknocht geraakt aan de streek”
‘Wat mij steeds opnieuw weer treft is de goedheid van Maas en Walers. Ze zijn toegankelijk, vriendelijk, betrokken en – boven alles – wéérgaloos gezellig! Ik vind ze vaak wel veel te bescheiden, maar dat siert hen ook wel weer. De unieke natuur van onze streek zal me altijd blijven trekken. Elk seizoen is anders, of je hier nou rondrijdt, wandelt of fietst. Voor mij persoonlijk heeft Maas en Waal alles en er hoeft niet veel te veranderen. Als historicus vind ik dat we de geschiedenis van onze streek niet genoeg kunnen promoten, want ons verleden is zó rijk. Ik ben dan ook blij met ieder initiatief dat laat zien waar Maas en Maal vandaan komt en tot wat het is uitgegroeid.’
‘Ik wil iedereen bedanken met wie ik heb mogen samenwerken. Hoe mijn toekomst er straks uit gaat zien weet ik niet, maar ik zeg in ieder geval niet vaarwel, maar tot ziens!’
